Yanaklarımda hafif bir ıslaklık.
Tenimde anlaşılmaz bir titreyiş.
Sıcak yaz günlerinde akıl almaz bir üşüme.

Bitmek bilmeyen, anlamsız bir ürperti
Ruhumun en işlek mahallesinde

Açık kapılar ardında bir hiçlik,
Bir yok olmuşluk.
Nedir bu apansız gelen
İstasyondaki trenin amacı
Kim için, ne için geldi?
Yolculuk mu var?

Yüreğimin derin ve işlek caddesinden kim ayrılmak ister?
Pılını pırtını toplamış bir hareketlilik,
Kimdi bu ayrılık mırıldanmalarını söyleyen?
Bir hüzün anı,
Ardı arkası kesilmek bilmeyen gözyaşları.

Benden, benliğimden kopan kim?

Hazin ayında dalından kopan yaprak gibi,
Usul usul kendini rüzgara bırakıp uçsuz bucaksız
Yarınsız,
Sabahsız,
Günlere gitmek isteyen kim?
Mutluluğun cereyan ettiği merkez-i ruhumdan ayrılmak isteyen kim?

Karma karışık bir akla,
Hüzünle, üzüntüyle dolu bir yarına,
Gündüzün zifiri karanlığa yerini bırakmasını isteyen kim?

Kim bu?

Ayrılığından sonra,
Musalla taşında birleşmek isteyen kim?

İbrahim Halil ÖZLÜ

30,05,2013 /13:50