hangi zamana aitti gözlerin
sual edemedim ey yar
alaca atlar koşardı yüreğimde
dilime değdiği zamanlar
bir yıldız
bir güneş
bir de ay
başka kimselere söylemedim ismini
kimselerin yüzüne de bakamadım
yüzümde yanık lekesi eşgalin
yüzümde
tarifsiz ölümlerin izi gibi suizanlar

hani kaldırsam
harf harf dökülürdü kirpiğimden yanağıma
bir nehrin alfabesi
koskoca nil devrilirdi
cümle şiirlerin çölüne de
anlam veremezdi nazar rahlesine koyup
gözlerini okumayanlar

adını kimselere söylemedim ey yar

bir zehrin tadı dilimin ucunda
alışık değildim kevser suyuna
sen durdun
ismini iç çekişlerime sundun
say ki bin yıllık şarap
içim mahzen
dışım mahsun
belkısın üzümleri nazlandı
gönül bağımda
kalemin dokunduğu kelamda ışgın verdi adın
içlendi durdu öylece
dudağımın kıyısında
sesim boğuldu
haykırmak istedim seni
sarhoşluğum vurdu bu kez
acımasızca yetim çığlığıma
üzerime alındım
garip hırkası gibi isimsizliğini
çaresiz ağladım

adını kimselere söylemedim ey yar

gülüşünde bir çağın güneşi parlıyordu
çırılçıplak bakışları katleden hançer
öyle ki
bir cennet filizi
bir cehennem zakkumu
kıyısında toplanmıştı sanki mahşer
hangi tebessümün hesabında dürülmüş
böyle çıplak resimler
söyle hangi aklı başında
haram olanı söyler

adını kimselere söylemedim ey yar

ben yar dedim

yaradan beni anlar