henüz adı konulmamış iki şehirdik biz
ne keşfe müsaittik ne aşk’a
mesafeler boyu çırılçıplaktı sevgimiz
yollar devrilirdi alnımızdan yukarı
aldırmadan yazardık kavuşmayı
yolları devirirdi kalemimiz

biz aynı şehirde büyüyen iki ayrı şehirdik
içinde gam taşıyan içinde sen yaşayan
ben kokan, sen gülen, biz ağlayan
birbirine saklı iki şehir
kimsesizliği her adımda birbirine çıkan
yürek dili süt kokan iki sabi

kıyılarında kar’a kışa rağmen
başkaldırmış menekşelerine
zemheri vuran
iki saklı kent

ikimize bile ifşa olmayandı şehrimiz
atsak atılmazdık yollarımızdan aşağı
satsak
yine ilk talibimizdi kendimiz
biz yine büyüyemeyendik
yine ertelendi ziyaretimiz

acı dökülüyor yakamızdan sevgilim
biz yıkılıyoruz
şimdi toprak arası mesafede ellerin
öyle ya
sevdası viran olur

isimsiz şehirlerin...

filiz akan