sen semtimin sokağında
hüznün ipliğini pazara dolarken
ekmek kırıntıları bırakıyorum
bastığım her yere
döndüğünde beni bul diye
ertesi gelmiyor bu günün
ya kanatların çekilmişse
ya göremezsen
korkuyorum..

ırmaklar neden sessiz
neden deniz kızından gizler aşkını
kıblesi nerede ela yıldızların
bir elif boyu sussam
uzun uzun bakar mısın gözlerime
nun desem
düşer misin gönlümün cüzlerine
aşkın tekbirini seninle alırım da
günaha girmekten korkuyorum...

şiirler yazıyorum geceleri
başlığından sonra adın geliyor
çeyizim deyip
kaldırıyorum sandıklara
hoşuma gidiyor
hayallerimin sana bohçalanması
aynalı kapağında yüzüm
ya birden kapanırsa
naftalin kokulu saçlarımda
sararıp solmandan korkuyorum...

biri diğerine su içiriyor
iki mesrur güvercin
ıssız bir su birikintisinde
yüzüme küsüyorum
sana benzemiyor diye
gülüşünü anlatıyorum
ölümümden sorumlu kelebeklere
tek cennetim göğsünde
biliyorum ama
aşk’a ibadetten korkuyorum...

susuyorum
susuyorsun
evren susuyor
sana sunduğum nar tanesinde
patlatıyorsun gözyaşlarını
suyundan masallar anlatıyorsun
nehirler taşıyor
filikasız gözlerinde
boğulmaktan değil
kaynadığı noktada
yok olmaktan korkuyorum...

bırakma ellerimi