Ay vuruyor pencereme ellâ
Say ki
Yüzümü yırtan şu rüzgarın yaşındayım
Tek sıkımlık boğazı elimde kalmış hislerimin
Sarı laleler gibi ortasında gözlerimin
Yırtıp sesini
İndirip peçesini
Hiç gelmeyeceğin bir şiire soyunuyorlar

Bir kelime ki
Kıvranıyor dilimin ucunda ellâ
Vursam dudağıma damağıma
Mazlum başı gibi düşecek şeddesi
Göğüs kafesimin kıyılarına
Susuyorum çaresiz

Öyle bir yerde durmuşuzki seninle
Kör sağır
Ve ne kadar mesafe varsa
Aksak ağır
Barikatlar kurmuşlar aramıza
Ama unutma
Ellerim senin ellâ
Ellerim hâla senin
Uzan bana uzaklığımızın zir kuyusundan
Ve birgün uyanırsan şu gitmek uykusundan
Mutlaka uzan

Şimdi yoksun ya
Karanlıkla bestelenmiş gecelerime
Çoğul bir yalnızlık oratoryosu seriliyor
Hüzünlü kelimesiz sessiz

Şu yıldızlar
Şu ay
Bu cadde
Şu sokaklar
Nereden biliyorlar sensizliği ellâ
Kaç vicdansız adımla onlarıda terk ettin
Konuş ellâ insafın var mı senin

Ah sen

Her zaman söylüyorum
Öpmeyecektin gözlerimden

Ahsen ellâ ahh sen
Dalımda sütlenen incir gibi
Düşmeyecektin göğüslerimden

Ay vuruyor pencereme ellâ
Ben yine
Solgun lalelere çıplak şiirler yazıp
Seni bekleyeceğim

Gelirsen
Dudağımdan çaldığın öpücüğü getir

Sakın bir daha sorma bana
Özlemek varmış ellâ
Özlemek varmış

Özlemek
O dudağa mühürlenen yârmış...