Tan oldum yerinde tanıdım sabahları.
Sanı oldum
insanları denedim hayallerimle.
Sin oldum yüreğimde yatırdım sevdiklerimi.
Şeytan beni affetsin
hiç beceremedim kin olmayı.

Bu mevsim kar olacağım;
ama mavi.
Dağlara yağacağım
ovaya
tane tane
mavi mavi.
Düşeceğim küçük bir köy meydanına.
Çocuklar avuçluyacak beni,
mor ellerde sıkılacağım
kartopu olacağım;
ama mavi.

Atılacağım küçük kızın başına
tam konarken dağınık saçına
dağılacağım;
ama mavi kalacağım.
Koşacaklar üstümde
oynayıp
yuvarlanacaklar,
ayak izleri kalacak bende.

Bir genç kızın koynuna gireceğim
eriyeceğim;
ama mavi olduğumu bileceğim.

Toplayacaklar beni kucak kucak,
kucaklayıp yuvarlayacaklar.
Adam olacağım köy meydanında;
biri başımı
biri gözlerimi
biri burnumu koyacak.
Biri ağzımı çizecek istediği gibi;
ama mavi.

Akşam bırakıp gidecekler,
biliyorum
küçük pencerelerinden gizlice seyredecekler.
Benim küçük tanrılarım,
belki de ay ışığında tanrıları gibi görecekler.

Zamanı geldiğinde eriyeceğim,
tane tane gelmiştim
yığınla gideceğim;
ama mavi olduğumu hep söyleyeceğim.

Önümüzdeki bahar yağmur olacağım,
her tanem ayrı bir renk;
bir ahenk getireceğim yağdığımda,
aslında
yaşam budur diyeceğim.