2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
981
Okunma
eylül hüzünleri sarmışken yüreğimi
hazan mevsimi çekti kendini
yine mi elem ve keder derken
baharın şenliğine inat
soldu güz gülleri
yaşam denilen yalan
mazide senden kalan
sarmışken içimi hicran
akşamın ebruli zamanında
yüreğime senle dolan
adın mıydı yoksa gönül bahçemde
rengarenk açan güller
sarısı kırmızısı ve ebrulisi
yüzümdeki tebessüm
hazana hüzne inat
son olacak dercesine
ölümüne severcesine
girdin dünyama
hiç solmayacak
gitme kal en kuytularında
yüreğimin sol yanında
damarımda kanım ol
ruh ve hayat bulduğum
gül ömrün boyunca
başımı göğsüne koyunca
hisset varlığımı
sana nasıl yandığımı
seversin sen de anlayınca
ebruli gecelerde yalnızlığında...
Refik
24.05.2013
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz