gözlerin kömür karası
çökmüş yüreğime
gitmiyor hayalimden

tuz bassam da kanıyor
içimdeki gönül yarası
dinmiyor sancısı

girdin gönlüme yerin artık orası
yaşanmamış ne varsa yaşayalım
bilinmiyor bir nefes sonrası
ömür dediğin nedir ki
sanma hiç bitmeyecek
erteleme yaşa ve yaşat
elbet bir gün olacağız toprak

aynı çatıda iki yabancı
ayrı iklimlerde canız
kalmasın yarım sevdamız
bir bütün olalım biz
aynı kabukta iki badem içi

sevelim sevilelim
var mı bunun ötesi
paylaşılamayan nedir
sordun mu hiç kendine
gönlüm kırık yaralı
neden sana böyle sevdalı
nedir beni sana bağlayan
geceler boyu ağlatan

dinsin artık gözlerimdeki yaş
son bulsun yürek yangınlarım
mutluluk hakkımız
el ele yaşayalım
kalma yad ellerde kimsesiz
dön mabedine

belki de ben yokum diye
gizlemektesin kendini
gitti bilerek beni
ne çabuk unuttun ey sevgili
ben hiç bırakır mıyım seni...



Refik
21.05.2013
İstanbul