Kesmedim umudumu düzelirsin diyerek
Sözümü bal eyledim, sabıra banıyorum.
Dizeler yazıyorum, özenle, eleyerek
Her şerde hikmet bilip, hayırla anıyorum.

Her musibet fırsattır mü’min için sevaba
Edepsizden öğrendim edebin kıymetini.
Amelim üç kuruşluk ecrimi etmem hebâ
Dünyalara değişmem cennetin nimetini.

Maksadın kavga ise, bil ki beyhûde çaban
Klavyemin tuşundan, kirli kelime çıkmaz.
Kulağından çekerdi, farkına varsa baban
Derdi: "edepli insan, bir tek gönülü yıkmaz!"

Üç şey var, dokunulmaz! Şeref, namus ve onur
Mert olan bunu bilir; asla haddini aşmaz.
Namertlerin önüne hesabı bir gün konur
Allah’ın adaleti, kula ölçüdür, şaşmaz.

Meziyet olsa idi, gıybet, hakâret, yalan
Boşa gitmezdi inan verdiğin bunca çaba.
Hoş bir sadâ olmalı, benden geriye kalan
Var, sen kin, garez doldur gönül denen o kaba.

Bir kere olsun düşün! Titre ve kendine gel!
Geç ayna karşısına; "hatam nedir?" diye sor.
Eksigini görmene nefsin olmasın engel
Kul hakkıyla gitmenin, unutma, hesabı zor!

Aldanma alkışına, kenarda el çırpanın
Dizginle kalemini, kin ve nefret saçıyor.
Faydası olmaz sana îmayla göz kırpanın
Sırat denen o yoldan herkes yalnız geçiyor.

Kov şeytanı yanından, yüreğinden çıkar ki
Ne insanları üzsün, ne sana versin çile.
Şükürler Yaradan’a, öyle bir kalbim var ki
Nefret etmek bir yana; çok sevdim, seni bile!

Vazife bildik zirâ itaati Yüce’ye
Sevdik yaradılanı Yaradan’dan ötürü!
Aklı olanlar kanmaz şeytan denen cüceye
Bilir ki, azap verir günahların her türü.

Tekrar tekrar oku ki emek boşa gitmesin
Bir abi nasihatı; sana dostça bir ikâz.
Gönül arzu eder ki, gönüller kin gütmesin
Budur arzum, dilegim; budur Rabbimden niyaz.

Mecit Aktürk