Varlığınla yokluğun arasında
Gidiş ve gelişlerde
Sonsuz bir yolculuktayım…
Özlemlerle inşa edilmiş
Düşlerde yaşıyorum
Yokluğunla yoğrulmak doyasıya
Ne çok şeyler anlatır …. Gecelerin karanlık yüzü
Sanki hiç yazılmaya cesaret edilmemiş bir roman gibi...
Gecelerin içinden ellerin tutar ellerimi
Gözlerindeki ışıklar aydınlatır evrenimi
Üzerime Örtülen yorgan gibi düşlerim ısıtır yüreğimi...
Yokluğunla sarılırım varlığına
Sanki hiç ayrılmamışsın
Ve daima…
İçimde benimle birlikteymişsin gibi
Öyleyse hiç yok olmamışsın ki...
Sensiz gecelerin içinde
Sessiz çığlıklarda aşkım!
Yokluğunla bestelenmiş var oluşun şarkısında
Duyabilir misin acaba sesini ?
Ne fark eder ki…
Duymasan bile sesimi
Seni sen yapan bendeki aşk değil mi ?
Ruhumda büyüttüğüm kır çiçekleri değil mi?
Ruhumun ışınlarıyla beslenen
Gözyaşlarımla sulayarak büyüttüğüm bu çiçeklerin içinde
Belki de sen hiç olmadın bile...
Sevgiden yoksun
Kurumuş zavallı dağ lalesi…
Seni yeşerten belki de benden başkası değildi.
Ne verebilirsin ki…
Sevmek istemeyenlere...
Güneşi içinde saklayan bu yürekten başka...
Ne verebilirsin ki…
Sevgiden başka...
Onlarda olmayanı senden beklemeleri doğal değil mi?
Paylaşabilirsin sende o kadar fazla ki...
Sen aşksın yürekler fark etmese de...
Sen dostsun dost olduğun bilinmese de...
Sen olmasan da hiçbir şey
Sen her şeysin unutma!
Kendi yüreğinde evrenin güneşe aşkı…
Dalgaların kayalıklara sevdası
Rüzgarın saçlarında salıncağı
Bir ressamın tablosundaki renkler
Bir romanın içinde
Bazen de bir şarkının notalarında...
Ve sen evrenin her köşesini aydınlatan ışıksın...
Yetmez mi bunlar sana?
Sen sadece kendi gözlerinle bak sevdana
Sende bu aşk olduktan sonra,
Yeryüzünde ölüm bile ölür kollarında…
Şule Temel
Mesa / ANKARA
03.03.2008 / 03.30