Rabbimmmm,
Sen ki kâinatı şereflendirmek istedin.
Sevgili seçtiğinle, anneyi bütünledin.
Rahmet kapılarının tümünü açmışsın ya!
Sınırsız rahmetini tüm arza açmışsın ya!

Ben nefsinin emrine amade bir pervane,
Her sevgi pınarından umarlı bir divane.
Farkındalığımın kısır döngüsündeyim.
Kendimi merkez seçtim, nefsin yörüngesindeyim.

Eyyyy! Habibine, meftuuun olan muhibbi!
Eyyy! Tüm kâinatın tek sahibi,
Yaa Rabbiii!

Senden başka tanrılar icat ettirme bana.
Öyle dol ki içime, kul olabileyim sana.

Senden korkarak değil, sığınarak elbette.
Kendi çaresizliğimle yönelip hakikate,
Ram olmaktır sana ki,
Tam da muradım budur.

Sen “ol” dersen bilirim, her emrin vücut bulur.
Bu biçare kulunu senin sevginle doldur.
Kullarının maskeli sevgisinden eyyy Şahım!
Bana yalnızca senin, senin aşkını doldur.