Bahtım hüzün gergefinde küskün hayat ar gibiydi
Düştüm ömrün ateşine ciğerime kor gibiydi
Çürüdü dalım yaprağım rüzgârına kattı beni
Halden bilmez talihimin kucağına attı beni
Adam olmaz benim derdim ne yedirdi ne içirdi
Kuruttu gülen yüzümü şirin canımdan geçirdi

Yıllar yığıldı üstüme nefes dudağa derbeder
Ey rahmeti büyük Rabbim her bir şeyi hayırlı ver
Bu kabarık hesabıma şaşıyorken kendim bile
Bilmem açar mı kapımı mutluluk denen kafile
Adam değil benim derdim lime lime yürek yaram
Semtim hüznün kalesidir olmadı neşeyle aram

Bundan sonra benden gönül ne köy olur ne kasaba
Öyle girdabına düştüm tek tek çekiyor hesaba
Vuruldu kanatlarından ucu yakılmış dilekçe
İşte hal bundan ibaret başım gövdeme gerekçe
Adam olmaz benim derdim akçe etmem pazarında
Uğruna ömür tükettim değerim yok nazarında






.