Biliyor musun Anne
Seni çok seviyorum diyemedim hiç
Boynuna sarılıp haykıramadım sevgimi
Ne senin yanında olduğumda
Ne şimdi araya giren dağlar ardından
Seni çok seviyorum kelimesi dökülmedi dudaklarımdan

Hep anlatırlardı
Doğduğumda kara kışın ortasıymış
Ve doğumdan sonra senin ölümünü beklemişler gün boyu
Ama O seni bana bağışlamış
Ana`sız büyümemi istememiş
Hakkını nasıl ödeyebilirim ki

Zaman geçti aradan büyüdüm
Bende biraz aksiymişim
Öyle diyordunuz hep
Kim bilir kaç kez ağlattım seni
Kaç kez endişeler içinde beklettim
Her şeye rağmen hep yanıbaşımdaydın sen

Yaş ilerledikçe sorunlar arttı git gide
Okul zamanı da yaramazlık içinde geçti
Ve tam onbir yaşındaydım yatılıya başladığımda
Kim bilir kaç geceni uykusuz geçirdin beni düşünürken
Ne rahat bir yemek yiyebildin
Ne rahat bur yudum su içebildin
Senin hakkın nasıl ödenir Ana

Okul yıllarımda rahat geçmedi
Herkes bilirdi beni konuşurdu hep
Kısacası ne sana rahat bir gün gösterdim
Ne kendime biraz huzur

Ama şunu bil ki
Sana kötü bir söz getirmedim
Eller ne derse desin

Senden öğrendiğim sevgi var ya;
Onu bir sana gösteremedim
Birde kendime
Herkesi sevdim
Bir annenin ki gibi olmayabilir
Ama ona yakın bir sevgiyle sevdim
Kimsenin kötülüğünü de istemedim
Kimseyi de kıskanmadım
Ve kimseyi kırmadım

Ama kendimden esirgedim senin sevgini
Başkasına verdiğim sevgiyi kendimden esirgedim
Birde senden

Aradan yıllar geçti
Su misali akıp gitti
Zaman vatan görevine geldi

Bugün gibi aklımda beni uğurladığın o sabah
Hani o gözyaşlarının yanaklarından aşağı çağladığı o sabah
Yüreğimin yangın yerine döndüğü o Temmuz sabahı

Kendimi nasıl tuttum bilmiyorum
Belkide daha fazla üzülme diyeydi
Yada duygularımı belli etmediğimden
Her zaman ki ketum Ali’yi oynadım belkide
Şimdi olsa dayanabilir miyim
İşte onu bilmiyorum

Askerlik boyunca fazla aramadım seni
Biliyordum abimlerin askerlik zamanlarını
Birkaç gün aramadıklarında endişelenirdin hep
Bende bunun için ayda bir aradım seni
Endişeni biraz olsun azaltır diye umuyordum
Aslında hiç değişmedi
Ben seni arasam da
Aramasam da endişelendin sen hep

Aradan yıllar geçti
Su misali akıp gitti
Bak bugün otuz yaşını geçtim
Artık senin yaşının yarısından fazlayım
Ama zannetme ki düşüncelerim değişti
Ben her zaman ki gibi seni sessizce sevdim
Ve seviyorum

Yine uzaklardayız biliyorum
Belki sen görmüyorsun beni ama
Dostlar bilir beni
Anne denilince gözlerimin dolduğunu
Senle konuştuktan sonraki halimi bilirler
Ve seni deli gibi özlediğimi

Bazen geçmiş geliyor aklıma
Neden kasmaya devam ediyorum kendimi anlamıyorum
Sende söyle işte sevdiğini
Ama olmuyor işte
Yine ketum Ali gibi davranıyorum
Senin bildiğin oğlunu senden saklıyorum
Nedenini bilmeden

Bak bugünde Anneler günü
Yine birbirimizden uzaklarda geçiyor
İşten çıkıp eve gelirken
İnsanların ellerinde çiçekleri görüyorum
Yaşadığım bir duygu depremi
Derinden ve sarsıcıydı

Ve sonra seni aradım
Aslında aramayacaktım ama
Seni unutmuşum gibi bir duyguyu kaldıramazdım
Kelimeler boğazıma dizildi
Yutkundum
Zorladım kendimi
Ama durduramadım gözyaşlarımı
Bu sefer bıraktım aksınlar aşağı

Öyle bir evlat yetiştirmişsin ki
Dışarıdan göründüğünde sert
İçinde yaşayıp görenlerinse
Her zaman gördükleri on yaşında bir çocuk
Büyümemiş hep küçük bir oğlan

Sevinmeli misin
Yoksa üzülmeli mi bilmiyorum
Ama ben senin evladın olmaktan
Hem çok mutlu hemde gururluyum
____________________________CANIM ANNEM



12.05.2013 23:58