Gözler bahaneydi,
Seni bana anlatmaya.
Kalp vardı hali hazırda,
Senin için atmaya.

Namaz bahaneydi,
ALLAH zaten tekti,yüceydi
Mühim olan;
Sadakati göstermek değil miydi ?

Saat bahaneydi,
Geçiyordu...
Zaman ayna değil miydi ?
Ayna bahaneydi.

Hayat bahaneydi,
Ölüm vardı sonunda.

Susmak bahaneydi,
Konuşmak yok muydu ucunda ?

Şiir bahaneydi,
Kifayetsiz kalıyordu ALLAH’ı anlatmada.

Dostluk bahaneydi,
Ayrılık saklıydı adında.

Şarkı bahaneydi,
Her kelimesinde seni düşündürmüyor muydu aslında ?

Uyku bahaneydi,
Uyku:uyanmak değil miydi anında ?

Sözler bahaneydi,
Çıkmaz mıydı dinlemeyen edepsiz o anda.

Çocukluk bahaneydi,
Yaşlılık vardı hayata yolculuğun son basamağında...

Karanlık bahaneydi,
Yoktu gündüz ışığında.

Takvimler bahaneydi,
Önemli olan anı yaşamaktı baktığımızda.

Bahaneydi işte,
Herşey bahane.

Ama...
Aşk şahaneydi,
Çünkü;
Aşk sendi,bendi.

Ama bir dakika...
Aşkta bahaneydi.
Kirlisi vardı aşkın.

Aslında bahane olan
Şahaneydi,
Onu yaşama duygusu
Bahaneydi...

Bu yüzden ben şair oldum.
Sen şiirim.
Ben bu yüzden aşkla doldum.
Sen Şirin’im.
Ben Ferhat’ın..!