Bir "kan" eksik başladım ben hayata,
Bir "can" eksik sokuldum kader sokaklarına.
Bir "ilik" eksik sevdim seveceklerimi güzde, baharda.
Bir "ben" eksik kaldı akşam masallarında.

Bir "yazık" fazla yaşadım ben hayatta,
Bir "ah" fazla çektim hasta yatağında.
Bir "küs" fazla bekledim,
Bir "ölüm" fazla geldi, düş sancılarıma.

Bir "beden" eşit yaşamadım bu hayatta,
Bir "sevgi" eşit olmadı, okşanmayı bekleyen başımda.
Bir "tatlı" söz eşitlenip düşmedi payıma,
Siz insanların taş kesilmiş vicdanında.

Bir eşitliğim yok hayatta,
Ya bir eksik ya bir fazla.
Benim yaşamım hep uçlarda,
Bir ölümün en ücra kıyısında.

Bir lösemilinin sancı şiiriydi bu.
Eksiğiyle fazlasıyla bir ah şiiri.
Yazmak çare vermesede,
Bir iç döküş şiiri.

Gitmek için her an hazır olan bir ömürdü benimkisi.
Çok mu zordu bir sancı şiirinde bulmak yaşama sevincini?
Hiç mi kimse göremedi?
Halbuki yaşamak ne kadar da güzeldi!

Aysun ÖZER