Giderken bilmiyordun,
Bilemedin...
Beni de ölüm uykularına yatırdığını,
Umut kubbemde yıldızlarımı,
Birer birer kurşunladığını...
Ne yani, bir gün geri döndüğünde,
Bıraktığın gibi kalırmıyım sandın ?
Aldandın...
Oysa avareyim Ankara sokaklarında,
Kayıp bıraktığın beni arayan.
Sessizliğin körüklediği hasret sancılarına karşı,
Kof bir umut dağına sığınmışım...
Özlemin yağıyor üzerime ağır ağır,
Üşüyorum her gece,
Titriyorum,
Ya bir bankta, ya da bir kaldırımda,
Bir sokak kedisinin sıcaklığında, besliyorum umudu...

Usandım artık, duvarların sessizliğinden,
Benliğimi saran gecelerin, emniyetsiz karanlığından,
Ruhumda dinmeyen fırtınaların uğultusundan,
Gel... gel de, al beni,
Özlemin karanlık sokaklarından...
Bana benzeyen, bu yabancı,
Bu darmadağın adamı...
İçimdeki mahsur sevdayı,
Çıkar da al,
Bitsin sensizlikten ötürü, bu mahkumiyet...

______________yorgunkalem...