Yine bahar zamanı,
Bademler olmaya başladı...
Hafiften, çiçek kokuları geliyor...
Ve ben senin gözlerini,
Senin kokunu arıyorum...
Bilirmisin?
Leylasız mecnunlar, rabbine kucak açıyor...
Sensiz yıllar bıçak gibi, sinemi yırtarak geçiyor.
Başımı vurduğum duvarlar, ağlar oldu,
Şu kıvrılan yollar sılaya düştü...
Seni götüren trenler kaç sefer geri döndü.
Diktiğimiz fidanlar kaç kez gül verdi.
Sensiz güllerimiz boyun eğdi.
Bülbülün güle, gülün bülbüle,
Dilsizin dile, katıksızın katığa hasretinden pay biç.
Kerem et ALLAH aşkına, özledim seni gel…

Akşam olunca geceye hakim olur.
Canım cırcır böceklerinin ağız sesleri...
Esen yel, yağan yağmur bile...
Anımsatır bana en çılgın sevişmeleri ve seni...
Hatırıma düştükçe, yaşanmış ve yaşanacaklar,
Masamda gölleşir gecenin sonuna dek göz yaşlarım.
Hayalinle dolu bu ev, hıçkırıklarımla yankılanırken...
Bir hüzün düşer geceye sabahlara dek süren,
Düşünürüm şimdi...
Hangi dost meclisinde söylenir sevda türküleri,
Hangi bahçede ağlar yalnız bir gül...
Hangi gülün yasını kuytu bir köşede çeker bülbül,
Bilirsin…
Toprak yağmuru, karçiçeği, karı bekler açmak için,
Sen neyi bekliyorsun?
Özledim seni gel…
Her akşam olduğu gibi,
Yine güneş batıyor burada,
Sensiz, yapayalnız çok geceler var sırada...
Eminim ki uzaklarda,
Belki de çok yakınımda yada hemen yanı başımda,
Bilmediğim, tanımadığım birileri,
mutlu, umutlu yaşıyor...
Aklıma geldikçe,
Hasretin sinemin üstünde inceden sızlıyor.
Bir ırmak coşuyor gözlerimden, gözlerimin dağlarından,
o dağlar ki erişemediğim, gözlerindir.
Kıraç toprakların suya,
Has bahçelerin elvan, elvan çiçeklerine,
İşte öyle vuslat hasreti gibi, özledim seni gel…

_____________yorgunkalem...