16
Yorum
31
Beğeni
0,0
Puan
1628
Okunma

Mazimin gölgesinde ağzım kilit, dilim lâl
Ne aşktan eser kalmış ne de ruhtan esame
Yangın yerinden beter içimdeki ihtilâl
Gamzemi doldursa da bir kuple gülümseme
Hiç güneşin yerini tutabilir mi hilâl.
Mecalsiz figanımın sesini kim duyacak
Dudağımdan dışarı taşmayınca harflerim
Hangi insan evladı yaraya em koyacak
Belki teselli için ,vardır biri ama kim
Tez vakitte ulaşsın, nefsim cana kıyacak.
Silüetin yağarken her daim âsumandan
Hayalete imrenen bulut gibi bir şeydin
Dokunma arzusuyla kavrulurken bir yandan
Masalımda rengârenk düş esvabını giydin
İmkânsızın biriydin, ne yoldan geç ne handan.
Her taşın altı özlem nereye bakarsam sen
Unuttum demiştim ya inan külliyen yalan
Hissimi, avutmaya karşı kurduğum düzen
Çelişki dahilinde bir fırtına bir boran
Dağılıp gitti o an, gözler önünde cebren.
Aşkın flu halleri düşerken muallaktan
İntihar süsü verdim umut yitimlerine
Nârında yanan gönlüm atlasa da talaktan
Atiye güven ile bakmak isterdim yine
Vazgeçmiş olsa cüda, kadere yazılmaktan.
11 Mayıs 2013 / NÜS