53
Yorum
81
Beğeni
5,0
Puan
6840
Okunma


bir fon düştü aklıma, binlerce anne’m sonra..
lütfen sessiz...
annemi gördüm rüyamda, u’yanmak istemiyorum...
.
Zamanla birlikte sen de gittin ömrümden anne ...
" Zaman öyle cimri ki bir saniyesini bile vermiyor geri "
ki seni almak zamandan anne!
her nefeste ölüm gibi...
Olmaz dedimAnnesizliğimden...
dayanamam yokluğuna...
- hiç insan kendini dünyaya getirenden ayrı yaşar mı
ayrılır mı et tırnaktan
alabilir mi nefes !
oldu
kırıldı kolum kanadım masum bir serçe gibi
ayrıldı et tırnaktan da
yandım gidişinde
gelin ettim sabrı öfkelerime
da’yandım s’onsuzluğa
küstü dilim
alfabenin o üç harf, iki hecesine
a’dan başlayıp e’de bitti son tınısı sesimin
dondu aklım anne köşesinden
koptu yüreğim yerinden
zillete döküldü sözlerim
öldü saatimde zaman
sustum
öyle bir sustu’m ki
tüm susmalar utandı sessizliğimden
şimdi herşeyim yokluk
hatta yokluğa sığınıyorum kalabalık zamanlarımda
yokluğun şifâsal zehrini enjekte ediyorum damarlarıma
bin promil ölüm naklediyorum ruhuma
olmuyor
tutunamıyorum anne hayata
dualar edip, adaklar adıyorum
ve
hâr bir âfetten var oluyorum yine her seher vakti
bir rüya olsun diyorum bunlar
kabus sonrası mesela
sen annem
ansızın öp gözyaşlarımdan
sil sızan sensizliğimi yanaklarımdan
ısıt üşüyen yanlarımı gelişinle
ve
söz ver bana
sakın bir daha ölme emi
rüyalarımda da olsa ...
5.0
100% (73)