Sazlıkların arkasında yükselir mor dağlar
Gökyüzüne astar çekmiş pembelikler
Zamanın bu demlerinde
Giden sevgili kanattığı yaralarımı dağlar

Ufuk çizgisinde pür telaş
Kararan sularda hüzün var
Ruhumda başlıyor kanlı bir savaş
Akşam telveleşiyor rıhtımda
Fikrim kayıyor yavaş yavaş
Karşı kıyılarda yanan sönen ışıklar
Ve her ışığın var bir hikayesi
Yazgısına boyun büken insanlar
Elem dolu gözlerle etrafı kollar

Su yanıyor, sazlıklar da
Yüzün düşüyor gözlerime
Yüzüm düşüyor dalgalara
Bir sağa bir sola çarpıyorum
Ulaşamıyorum sana

Bu sahile bırakılan küçücük adımlar
Sahi senin değil miydi
Her karışta bir izin
İzlerinde keder var
Ne zaman seni yad etsem
Usulca süzülür yanağımda damlalar

Bir avucumda uçsuz bucaksız mavi
Diğerinde senden kalan İbrahim’i kor
Cananı unutmak
Cennete girmek kadar zor
Sazlıkların arkasında görünmez oldu dağlar
Çekilmeyen bu firaka yar ağlar yaran ağlar