Kapatın artık tüm ışıkları
Ruhumu bu gece mumun alevine gizledim
Sakın ha başka bir nefes üfleme’sin
Alevde ki ruhumu yarim söndürsün

Aydınlıkların içerisin de doğar karanlık
Her aşkın temelinde gizlidir serseri ayrılık
Tutarsın olmaz tutmazsın olmaz
Gideceği varsa uçar avuçlarının arasından

Hüzün köşe başını tutmuş
Bekler aydınlığın karanlığa gebe kalışını
Değdi mi tene ayrılık rüzgarı
Mıh olup saplanır yüreğin tam ortasına

Yüreğin hüzüne boğulur, hüzün doyar sana
Karanlıklar iştima ister gözyaşlarından
Ağlarsın olmaz, yakışmaz sakalına
Susarsın olmaz, yakışmaz yüreğine

Gömersin acınla hüzününle kendini diri, diri
Beli olmayan şafaklar da bir musalla taşına değer güneş
Kefensiz yatan ruhum ,mum alevinden kopmuş
Yoktur kefeni aşkın rengiyle sarılmış

Kimseler bilmez naaşımın mezarını
Salalar okunur dillerde Fatiha
Sağa sorulur sola sorulur
Mevtanın neyi vardı diye

Kimseler anlamaz mana vermez
Bu aşkın cesedi aşkın ölüm şekli diye
Ruhumun karanlıklarına aydınlığım sen idin
Cennetin kapısından geri gelmeme sebep

Ben ebedi mutluluğu huzuru beşeri aşkına tercih eyledim
Cennetin kapılarından geriye geldim
Şimdi sen yak beni, sen yak beni
Kendi cehennemin de

Harlan’sın yüreğinin alevi
Kükresin ,inadın, hırsın küle dönder’sin ,sensiz ruhumu
Söndür mumda olan benliğimi
Yasak ediyorum artık güneş doğmasın

Baş kaldırıyorum ayın aydınlığına
Kimseler mum yakmasın bundan gayri
Yanan her mumda yeniden var olamam, ben
Söndürdü yarimin nefesi benliğimi

Ben Anka kuşu değilim ki yeniden külümden var olayım
Vuruyorsun beni her seferinde paslı bir mermiyle
Kaç kere öldüm hatırlamıyorum
Bir daha ölüme gitmek için

Ve bir daha geriye dönüşümün olmaması için
Mumun alevine gizlendim hadi çek nefesini
Söndür beni, söndür beni
Sensiz bu hayatın anlamı yitiktir

Sensiz nefes almanın tadı tuzu yok
Off aşkının çilesi, ekip biçiyor beni
Mum sona yaklaştı hadi sevgili söndür beni
Geride sana mirasım sadece mezarım

İster sararmış otları yol ister sula
İster mezar taşımı tekmeyle yolla
Ne istersen yap artık
İşte ben o sevdiğin adam artık ölüyüm

Başardın sonunda beni öldürmeyi
Gece karanlık üzerine çarşaf gibi serildiğinde
Uykunun en derin yerinde
Yanağında ki gamze’ne bir buse düştüğün de

Seni ne çok sevdiğimi anlayacaksın
Senin için öldüğümü anlayacaksın
Nefesinle öldüğümü anlamayacaksın…
Mum söndü ben öldüm dudaklarının arasında...
_________________________Be zalim sevgili...