3
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
815
Okunma
der ki Ümit Yaşar Beşinci mektubunda : ’’Seni bunca özlemesem; bunca sevemezdim ki!’’
Kimden kudret dileneyim
Sen yoksan...
Anlamsızlaşıyor kendime vaatlerim,
Dünyayı dolanmak istemiyorum şimdi,
Hiç bir çiçeğin kokusu gelmesin burnuma...
Uzat bana ellerini, mecalimi avuçlarından toplamalıyım...
Dokunarak, severek, kahkaha atarak...
Senin adını verdiğim çiçeği koklayarak...
Senin boyundan küçük ayrılık dalından,
Ben boyumdan büyük çiçeği koparmaya kıyamadan...
Yaygara yapmaya kanım ısınmadı hiç,
Ama sevdim; severken öldüm,
Ölürken adını sayıklıyorum...
Sana ancak yazdıklarımla kahroluyorum...
Yine gelsen,
Bin kez ölürüm yine severken...
Kısmetsiz sevdanın bayrağını çektim göğe sevgilim...
Yoksun...
Elimi sürdüğüm her şey kendinden nefret ettiriyor,
Seni ellerimle koymuştum ayrılığın koynuna,
Kirpiklerimdeki neme kanmak istemiyorum...
Seni ayrılığın koynuna sokmuştum ben,
Seni ayrılıkla sevişirken gördüm ben...
Kayıp bir aşk,
Dilsiz hüzün,
Sessiz gece...
Çünkü yoksun...
5.0
100% (7)