Her mevsim gitmek düşüyor aklıma
Bu şehirden,
En çok kışları-ayazı sevmiyorum-
Adını kötüye çıkarttım battaniyenin
Ve sövüyorum her rüzgar estiğinde
Çünkü gitmek istiyorum...

Günaydın da demiyorum artık martılara bile, yalan yok
İçime sinmiyor mancarı doya doya yemek
Deniz karadeniz , usta ..
Lodos yaprakları dökünce kızıyorum sonbahara
-halbuki baharın sonu günahsız-

Vay be diyorum...
Vuruyor camın ötesine dalgalar
Döktüğü yapraklar haberciymiş, kışa hazırlanıyormuş,
Lodos yamandır Karadeniz’de hele mevsim kışsa
Toprak kokutmaz-hasret bırakır adamı-
İliğine işletir de vazgeçmez

Karadeniz gibi işte hayat
Gitmek istersin
Gidemezsin
Lodostan korkar, yine de darmadağın etsin diye beklersin
Yaşadığını göstersin diye

Karadeniz gibi sevda
Yazı haram poyrazıyla
Kışı bela lodosuyla...

Karadeniz gibi gitmek
Her mevsim; ne yapacağını düşünüp
Bilemediğin...
Hiç gidemediğin...