"Bazen ölüm oturur yamacıma sukutu mu seyreder bazen hücrelerim iflasa uğrar yitik kalır yüreğim hiç hesaba katılmamış umuda yolculuk başlar hüzzam şarkılarının nakaratları takılır dilime dilim söyler gönlüm dinler"




Haykırsam duyulmaz feryatları’m
Her gün ölümlerden ölüm beğenir dururum
Dua etsem de alınmıyor bu canım
Sitemler yüreğimin hançer yarası

Nereden buldu beni bunca yürek yarası
Kıyametleri’m her gün kapımda
Davet ederim, gelmez git derim gitmez
Fermanım verilir sözün bittiği yerde

Yazan yazmış kaderimi silmez yeniden
Ruhum esaretin anlamıyor dilinden
Ölüm yamacımda ne gelir elden
Söylerim ben kelamı kibar

Şu fani ömrüm bulmadı itibar
Kaç sefer yandım yine dayandım
Ölüm sarar beni kefenim nerede
Baş kaldırıyorum ben bu aleme

Mertliği’m ile buradayım işte
Dertler esaretinde ölü olsam da
Baş kaldırıyorum yedi ceddine
Şerefsizlerin tahtına tekme vurmuşum

Kalleşlerin yüreğine taş olup oturmuşum
Namerdin sözüne kelepçe vurmuşum
Ben bu aleme meydan okumuşum
Çökertse de dertler bu bedenimi

Ölüye döndürse de bu cüssemi
Şerefsizin şerrine cesedim bile yeter
Kahpe dünyaya gücüm yetmedi
Namert dünyaya gücüm yetmedi

Sıralandı derdin kederin seli
Ok oldular saplanıp durdular
Yıkılmadım işte buradayım
Namerdin önünde ayaktayım

Sili verdim hayatın dertlerini
Kadehimde zehrin bin bir şeklini
Bir yudumluk hayatın şerrini
İçiyorum sevdiğim senden habersiz

Yakıyorum gövdemi senden habersiz
Vuku bulmaz sevdamdan yana bir teselli
Ölüyorum sevdiğim senden habersiz
Gidiyorum işte senden habersiz...