Köfteciler Sokağı’ndayım Dayı.
Arnavut kaldırımlarda…
Yüreğim elimde hüznüm dilimde
Ocağına geliyorum.
Ne de seviyorum burayı
Ne de tat alıyorum bir bilsen!

Acılı bir tam köfteyi sar bana Dayı
Lavaşa sarılı olsun
İçi yavaş yavaş yaksın
Yüreğime dokunmasın.

Elazığ başka bir şehir oluyor burada
Gazi Caddesi’nin yeknesaklığından kurtuluyorum
Havamı buluyorum.
Sorma gitsin halimi
Sar gitsin lavaşı yavaş yavaş
Gün batımına doğru bir tam köfte
Harcı hüzün olsun.
İçeceği bir tas köpüklü ayran olsun
İçim yanıyor
Sür köfteyi fırına
Yak çırayı yak çıramı
Gönlümün sarayı harap olsun.
İçtiğim bir nevi şarap olsun
Yüreğim köz kebap!

Hırlısı var hırsızı
Sosyetiği var kabadayısı
Evlisi barklısı
Çoluğu çocuğu
Hepsi bu sokağın müşterisi
Kalabalıksın o biçim
İmajın yok başka yerde
Çok şık duruyorsun şehrin kalbinde
Yerin ayrı müşterilerin farklı tadın değişik
Umurumda değil hiçbirisi
Aklımda sadece birisi
Ensemde onun nefesi
Kulağımda onun sesi…

Ayrılığın isi yüreğimi sarmış
Bir baca sil temizler her pisliği
Gözlerimde onun sisi silinmesin tek.
Efendisi hanımefendisi
Umurumda değil hiçbirisi

Burası Köfteciler Sokağı
Yüreğim ayrılık durağı
Dayı yak bir sigara bana
Demle bir çay kaçak tadında
Köftenin üstüne iyi gider
Ekmek arası tam bir köfte yap
Acısı bol olsun, soğanı sosu…
Ne bulursan koy üstüne; acıyı, hüznü
Gözyaşını siniri kahrı; sıkım sıkım dök
Zıkkım olsun bu gece yediğim içtiğim
Bol köpüklü bir tas ayran da ver
Soğuk mu soğuk olsun,
Bu aşkın üzerine iyi gider hani
Bir tas soğuk su içmiş desinler
Aşkı bitmiş sansınlar uyanmasınlar.

Elazığ’dayım Köfteciler Sokağı’ndayım
Hüznün merkezindeyim
Terk edilmiş bir göçmen kuşuyum
Tek suçum harcı olmak bu aşkın, mezesi
Hüznü olmak, kahrı…

Ah Dayı senin köftelerinde acı
Benim yüreğimde acı
Senin köftelerinde yanmış pişmiş
Benim yüreğimde yanmış bitmiş
Senin köftelerinin de tadı var
Benim ayrılığımın da!

Ah Dayı, bu sokak benim sokağım
Karanlık erken çöker buraya
İnsanlar akar gider sular seller gibi
Dakikası dakikasına uymaz
Havası bozulur birden bir kavga başlar
Havada küfrün bini bir para
Sonra çiçekler açar bir çocuk bir köfteyi ısırır
Bir kadın bir köfteye tat olur burada
Bir erkek bir kadına tav olur
Bir fare bir kediye av!

Elazığ’dayım
Köfteciler Sokağı’ndayım
Yavaş yavaş lavaşa sarılı köfteyi yiyorum
Hüznümü acımı bir an için de olsun terk ediyorum.

Dayı bir tam köfte yap bana
Acım yeter bana!