Hâlâ ordasın,
Hâlâ benden uzakta...
Bir adım atman için uğraşmıştım oysa ben
Ömrüm boyunca...
Bana doğru
Küçükte olsa bir adım atman,
Biraz olsun yaklaşman için...
Boşunaydı.
Yoruldum, yordun:
Anlamsızdı...

"Gel" dedim,
Gelmedin...
"Sev" dedim,
Sevmedin...
Ve işte bu yüzden sustu dilim,
Susmasa da yüreğim...
Beni artık sevmediğin için
Seni hâlâ sevmemin bir önemi yoktu.
Seni sevmemin,
Yazılan bu şiir dışında
Bir önemi, gözlerde nemi yoktu...
Bir gün gözlerin karşılaşır da okur musun,
Bilmiyorum...
Boşversene!
Bilmekte istemiyorum.
Nasıl olsa artık çok geç
Nasıl olsa,
Artık hiçbir şey değişmeyecek...

Senden nasıl uzak kalabildim?
Güneşe fazlasıyla uzak bir dünyada
Hayat nasıl oldu da devam edebildi?
Nasıl yaşayabildim böyle?
Nasıl nefes alabildim başkasının olduğunu bile bile?
Neden, neden ölemedim?

Sensiz de yaşayabileceğimi bilmek istemezdim
Keşke bunu bana öğretmeseydin...

Güneşim...
Benim için doğduğun gibi
Başkalarına da doğduysan,
Benim için battığın gibi
Başkalarına da bat.
Ve onları da karanlıkta bırak...
Benim gibi,
Onları da bırak...

Ahmet Kastancı