yolunu şaşırdı çelimsiz kelimeler
kendi canımla doyurdum uykuya aç gözlerimi
sarıya boyadı yağmurları
hüzün yüklü cümleler astm sokak lambalarına
yağmur rengiydi saçların
uzadı aşkın boyu
ve bilmediğim şehirlerin yavan dillerinde
sahibini kaybetmiş kimsesiz adımlar kıvrıldı
yazıldı adın kaldırımlarına
dokundukça tenim soğuk çeperlerine
sızlandı taşlar aç kaldı, açıkta kaldı yollar
çınladı adın kambur ayak sızılarında

şahlandı saçlarımdaki beyazlar
yol verdi gözyaşlarım bir anı kıpırtısına
yüreğimin burgusuna yayıldı dalga dalga
şahiti oldum bir kez daha
kağıt helvayı ısırırken ikimizin şaşkın coşkusuna
sırdaş olduk, dert olduk yanık kavalın türküsüne
unutulmuş bir sevdayı ısıttım kuruyan dudaklarımda
gözlerime inen perdeye takıldı son kez ahvalin
üşüdüm
ince belli bir geceydi titreten
avuç aralarımda kaybettiğim nefesindi
rüyamda ellerime tutunan


bitkin, çaresiz gecenin örtüsünü çekerken üstümüzden
yalandı karanlıkla seviştiğimiz
kır kokulu bir toprakla yıkadım ellerimi
guslünü aldırırken günahkar dileklerime
karıştım bilmediklerime
kesildi hançer güneşin çehresinde
şahdamarından vuruldu kimsesizliğe zılgıt çeken sabah ışıkları
teknesinde yoğurdu açıkta kalmış ayrılığı
o zaman öldü saçlarına taktığım bir umut kırıntısı