Sessizliğimin kesik cümlelerinden geçiyor yitik şehir sokakları
Aslında hiç umrumda değil, kente sinmiş baca dumanı bulut yagmurları
Umrumda degildi
Saltanat kurmuş satılık sevdalar
Umrumda değildi...
Ben bir bilmece duygusu sürüngen nefesimden sıyrılarak son nefesimin
Son gayretli takatimden
Son serzenişimi biriktirdim günahkar dudaklarımdan
Seni sensizliğinden sever ken ben
İçine akıtırken rıhtımı yağmur yürekli bir g/özü
Bin hasretten düştüm yerlere, bin nefesten
Düş/tüm acıya bir keder ugruna
Sustum ardıma kalmadı susuşlarım
Cevapladım içimden her bir soruyu bin kedere sarıp sarmalayarak
İçimin cenazesi oldu düş kırıllığım
İçimden kaldırıyorum seni ve kırılmış düşlerimi
Bekleme benden kalabalık bir tören,
Bekleme avuç dolusu fatihaları yüzsüz aşkının cansız bedenine
Bekleme sevgili...
Ellerim ceset soğuğu kadar soğuk,
Kıyamam... üşütürüm ellerinden bedenini
Gözlerine düşerim içli bir çiğlık suretinde
Seninde kaybolananın olurum sonra
Seninde yıldızın kanar gök yüzünde
Tüm yıldızlar toplansın şimdi
Aşk’a son yolcu kanayan yıldız,
Terk ediyor gök yüzünü
Yası tutulsun ’karanlık’ bir gece
Yası vursun dünya şehr-i üzerine
Gök aydınlığa kavuşsun sonra
Ben ise aminliyerek dualarını gönderdiğin gökyüzünde
Sahıpsiz..,
Bir yaradanın bildigi bir yerdeyim
Kendine iyi bakmalarca hayat biriktir ömrüne
Ve kirli düşler sokağına iyi bak
Sevdiğim...

Serdar Özyanız