Saf şiir.


Çocuklardan utanırdım
Görmesem bu şiiri
Okumasam...

Değerli şair...,
Eserin seçkiden hak ettiği değeri almış.
Bende içtenliğimle tebrik ediyorum. Esen kalın.

Değerli Serdar Beyefendi,

Öncelikle güne düşen eseriniz için kutlarım...

her şiirin bir hikayesi vardır... Siz hüznü seçmişsiniz...Eskiye dönük çocuksu duyguları...

"Çocuk" kavramı içimizde yaşanan" nadide hatıraların adıdır... bu yüzden "içimizdeki çocuk" hep bizimle...hatıralarımızla yaşar... yalnızlığımızda...acılarımızda hep ona sığınırız...

Belkide kirlenmeyen naturel yaşamlarımızın adıdır "çocukluk....

"Topal bir gelecek düştü payıma.
Ne terk edebildi beni,
Nede bedeni."...
ne kadar hüzünlü ve bir o kadar da kıymetli....

hani derler ya...en temiz tarafımız çocukluğumuz belki de...

İnsanlar galiba büyüdükçe daha çok kirlenmekte... Öğretmenliğimde çevre temizliği yaptırırdık öğrencilere...
Birinci sınıflar tertemiz eteklerine çöpleri doldururken...beşinci sınıflar alır gibi yapıp yerden çöp almazdı... o zaman anlamıştım büyüdükçe kurnazlaştığımızı... kalbimizin bozulduğunu

"Yılları kayıp olmuş geleceğin,...

Bu duygu aslında bir serzeniş...acı bir sitemdir kendi şahsınızda insanlığa...

"Ne tarafından tutsam harflerin elimde kalıyor..." söylemi de bazen severken çaresizlikten dağıldığımız gerçeğinin vurgusu...

Sonra da acımasızca kendimize yükleniriz....

"İdam mahkumu kalemin bu son satırı..."

bu nadide ve aynı zamanda ıstırap seslenişi sevmenin belki de doruk noktası... Kimi zaman şiirle sevgiliye gözdağı vermeye de girer...

ya da sevginin çaresizce yüreğini işgal edişinin gerçeği...

papatyalar da şiirin hayran olduğu imgelerden biridir aslında...
Bazen fal çektirir satırlar bunlara...

kimi zaman da sevgiliden hırsını çıkarır gibi insafsızca ezer durur...inadına sevmenin adıdır bu elbette...

"Ezildi papatyalar koşarken kırları."
Yağmayan eski yağmurlar ıslatmadı gözümü.
Karanlıktan merhem sürdüm kirpiğine gecemin
Korkmuş ceylan yavrusu bakıyorum bulutlara"

Ve....
"İnceldiği ve koptuğu yerdeyim aşkın....
Bu kopuş feryadı, yüreğin aşktan köpüren en taşkın hali değil midir?...

itinayla ve hassas bir yaklaşımla sıraladığınız bu tatlı imgeler... sevmenin son sınırıdır belkide..

"Kefeni hazır yolcu telaşında..."

Biz şairler aşkla kavga etmeyi inadına severiz... Kalbimizin duygusal masumiyetini tehlikeli sularda yüzerek sevgilinin yüreğini hoplatmayı da severiz...
Yani... beni anla... sevdiğimi...ölmek üzre olduğumu göe" demenin başka bir adıdır galiba...

"Ne çok ölmüşüm sana
Nede çok yaşamışım dünyaya."

ölmek bir kez olduğuna göre çok ölmek...kara sevdanın buruk bir formülü değil mi?....yani...sınırsız ve beklentisiz...ancaksız...fakatsız...ölümüne...

Ne çok şiirdi dizeler....tatlı tatlı yakan imgeler...soğuk soğuk terleten yanmalar...

yetkin kaleminizi tebrik ederim...
Nice güzel eserlere vesile olması dileklerimle efendim...

Nadide acılarınız şiirce satırlarda kalsın sizden ırak...

Selamlarımla...

Mevzu derin umutsuz bir bekleyişin son noktası gelecek kervan ile toprağa yolculuk ve hale beklemek diyor şair kutluyorum

Dizeleriniz karanlığın içinden doğan bir çığlık gibi.

Çok derin, çok içten.
Kaleminize, yüreğinize sağlık.

Kutlarım..

Gün seckinizi kutluyorum

Saygılarımla hocam 🙏🧿

Şiiriniz, kaybolmuş yılların, kırık umutların ve suskunluğun sessiz bir çığlığı gibi.
Maşallah
Yüreğiniz daim, kaleminiz güçlü olsun.

Ne tarafından tutsam harflerin elimde kalıyor.
İdam mahkumu kalemin bu son satırı.
Koskoca bir yalan ve oyun olan dünyanın kokuşmuşluğu…...
Ne muhteşem dizelerdi ruhuma dokunan ✌️🦋 emeğine yüreğine sağlık kıymetli şair 🦋