Yolcuların ayakuçlarındaki izmaritleri topladım
Senden bir iz bulurum umuduyla
Kimse kırmızı ruj sürmüyormuş Eva
Şehirler arası yolculuklarda


Sen de sergileme olur olmaz yerlerde güzelliğini bundan sonra
Desem
Anlamsız


Tanırdım oysa kiraz dudaklarına değen ne varsa
Bir şarkı olsun ya da sigara
Dokusu değişirdi sıcağından kavrulunca
Ateşin Mecusi ederdi insanı ya
Doğuştan yanıktı bahtım
Kanmadım
Kanadım gittiğin yollar boyunca


Şimdi anımsamak senden kalan
Hüznüme giydirdiğim entari soldukça
Loşluğa çekiyorum kendimi
Ah Eva!
Güneşimken kefenleyen kendini
Gülüşü mehtabın kız kardeşi
Ve anası umudun


Susuşum
Ağzıma kapanan el
Susturulmuşluğum
Özledim…
Dönersen diye
Kıyamda yüreğim / aklım inkarda mevsimleri


Benliğim!
Pusulası kalbimin!
Hangi peronda vazgeçtin sevmekten
Hangi yolda kaybettin direncini
Neden çaldındı dudağımdaki bir parça gülüş
Neden coşkun ırmağın derin uykusu!


Sonunda
Öldü teninin kokusu üstümde
Dokunamadım kimseye
Sağ idi parmaklarımın melodisi henüz
Onu da ben öldürdüm.