coşkun nehirlerin sessizliğine sor
ya da sus olmuş gökyüzüne
bu nisan duyulmadı yürek gümbürtüsü
şimşek çakan gözlerinizin ardından

önce renkleri soldu yüzünüzün
sonra yoruldu hüznü



u-yanmak kabus rengi rüyalardan
yastğına küsen paçası kıvrılmış yorgan
kavuşamayan ilikle düğme gibi
gibi hiçbir caddeye açılmayan sokak
göğünü bulamayan kuş
-çatı aralıklarına mahpus-

postacısı olmayan şehrin kayıp mektupları
adressiz zarfların mecburi intiharı
boşlukta salınan şüphe gibi müphem
varla yok arası gerçekliğe
kumarbaz aklın attığı zar

hayallerin gölgesinde üremiş mantar tabiatlı
hazinesini kuytularda gizleyen
gazelini sıyırdıkça üstünden toprağın
büyüyen
ama zehirli
ama zehirsiz
ama merak büyüten

toy yanlarımızın olgunlaşmayan meyvesi
uzadıkça kollarımız
uzağa düşen
ama tatlı
ama tatsız

zaten ısıramayacağımız