Gülüstanın içinde, eşsiz ve nadidesin
Nigah etsem ne olur, gülşende sefan olup
Her günüm her anımda, yarinin kalbindesin
Bir ömür yaşanmaz mı, mabedi sen de bulup?
Hastayım yaşıyorum, dermanım olmaz mısın?
Yar desem otağımda, yar desem kalmaz mısın?

Pür nur olup gönlümde, baharlara uçuşsun
Susmasın tatlı dilin, senle sefa bulurum
Sükutla sefa olmaz, dillerin hep konuşsun
Cefalara yar olma, sonra harap olurum
Hastayım yaşıyorum, dermanım olmaz mısın?
Sar desem yatağımda, sar desem sarmaz mısın?

Ruh ikizin olmanın, hazını ben duyaydım
Nice güzeller gördüm, kendisiyle bahtiyar
Efsun nefeslerinin, nefesi ben olaydım
Nazına kurban olam, bir fırsat ver nazlı yar
Hastayım yaşıyorum, dermanım olmaz mısın?
Var desem atağımda, var desem varmazmısın?

Aşk bahçemde bir gül ol, doluver her anıma
Can olasın canıma, derileyim dalına
Sol yanımda yare var, işlemişsin kanıma
Bülbül olmaya geldim, erileyip balına
Hastayım yaşıyorum, dermanım olmaz mısın?
Kar desem tutağımda, kar desem karmaz mısın?

İncecik bir kar yağsa, taptığım gül dalına
Ağıt ile şakırım, sesimi cihan duyar
Peteğimi dağıtıp, yas tutarım balına
Bir daha hiç şakımam, ölümüm olur ağyar
Hastayım yaşıyorum, dermanım olmaz mısın?
Nar desem toprağımda, nar desem sular mısın?

Nar kelimesinin şiirdeki anlamı: ateş, cehennem ateşi, yakıcı, azap veren şey

"Her aşkın bir cilvesi vardır. Bülbül ile gülün aşkının cilvesi ise birbirlerine aşık olup, kavuşup hasretlerinin son bulmamasıdır. Yani vuslatın hep başka bahara kalması. Bülbül öttükçe gül açmış. Gül açtıkça kokusu bütün aleme yayılmış. Gül utancından goncaya dönüşmüş. Bülbül gülün bu halini görebilmek için var gücüyle ötmüş...ötmüş... ötmüş... ötmüş...Gel gelelim gülün tomurcuktan gonca haline geçtiği sıra hep yorgunluktan bitap düşüp uykuya, gaflete dalmış. Her uyuduğunda da gül açmış, bülbül feryat figan edip göremediğine yanmış. Ve o günden beri her sabah vakti bu ızdıraplı aşk terennüm edip durmuş..."