1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1333
Okunma
Kirpiğimle su taşıdım ömrümün yangınına
Aşktan artan yanlarımı biledim kavga için
Dilime türküler serptim büyüsün diye umut
Sabrın değirmeninde korku öğütüp durdum
Dilim çöl ortasında akan bir ırmak şimdi
Dökülüyor her hecem kalbindeki göllere
Bir ülkeden bir ülkeye yürüdüm sanıyorum
Sayfasını çevirirken yüzündeki kitabın
İki damla kan misali aynı yaradan sızdık
İz bıraktık ve koptuk aşkın dudaklarından
Ne bozulduk ne çoğaldık zamanın ceplerinde
Su dibinde çakıltaşı gibi kaldık öylece.
Barış Çelimli
5.0
100% (2)
Cevap Yaz