Parça bütüne kavuşacak ki hasret dinsin

Cemil Meriç

Bir Parça Ben



yine ıssız gece
ömrüm cam kenarında menekşe
sarı hüzün kurumuş yapraklarımda
damarlarımda çekilirken can suyum
yerini yadırgayan misafir gibiyim
saksının kıraç koynunda



bir mezar kazıcısına mı ait ruhum
kendimi deşip duruyorum



ah asuman
sen içimde seyri seyran
ben mıh gibi çakılıyım yerimde
tütünüm efkar harmanı
derin musîki çekip ciğerlerime
üfürüyorum alacakaranlık yüzüne
sitem yangını dudağımı
öpmeden sürmeli gözlerinden



ardından sürgülü demir kapıyım
hükümsüzdür isyanlarım



ebabil kuşların kadar azade değilim
yorgun damların saçağına tünemiş
kanadı kırık serçeyim
savurma eteklerini üşüyorum



saymadım nicedir
gecelerine bekçi yüreğim
yıldızlarınca çoğalırken sen
gün doğumlarında tükenen ben
devirip kirpiklerimi
kıvrılsam kara bağrına
uyumak güzel midir asuman
rahmetine sevdalı topraklarda



ez-cümle



var olmak hafif değildi
kanatsız omuzlarında
bütüne kavuşmanın hasreti var
yok olmanın dayanılmaz arzumanında




Seyran Tankuş