Karanlığın kuytu bir köşesinden gelen
Ayak sesleriyle irkildim bir anda
Tak tuk, tak tuk, sanki geceyi yararcasına geliyordu
Üzerime üzerime o ses.

Hiç kimsenin adını koyamadığı
Bir matem havası vardı sanki havada
Herkesi garip bir sessizlik
Garip bir korku sarmıştı işte o anda.

Sanki gökler yarılıp ruhlar içine düşüyordu
O karanlık derinliğin içinde
Başka alemler dolaşıyordu
Adını bilmediğimiz, hiç bir zaman görmediğimiz
Gizemli bir yolculukta yürüyordu insan oğlu.

Öylesine derin bir yolculuk tu ki
Bu yolculuk, kendileri bile
Kendi gölgelerinden korkuyorlardı
Saat gecenin bir yarısıydı
Kuşluk vaktine az bir zaman kalmıştı sanki.

Beyinler durmuş
Zaman tersine akıyordu sanki
Garip bir sessizlik hakimdi
Ortalıkta hareket eden hiç bir canlı yoktu
Sanki hayat bir süreline durmuştu.

Bir anda gelen
Bir uğultu sesiyle
Uyanı verdi sağır olan bütün nefisler
Yerle gök bir araya birleşip
Kainat var olduğu günden beri
Kaybettiklerinin hesabını soruyordu.

Yerden bir çimen gibi biten
Ölü hücrelere can veriyordu gizemli bir güç
Dünya üzerinde ki, her bir canlı
Korkarak baka kalmıştı
Bu gizem dolu yaşananlara.

Bu güne kadar, insan oğlunun
Aklının ufuklarının bile hayal edemediği
Bilindik bilinmedik bütün alemlerin
Kapısı ardına kadar açılmıştı.

Ortalıkta çok büyük bir kahos
Çok büyük bir yıkım başlamıştı sanki
Kan gövdeyi götürüyordu
Sanki insanlar ruhlarını terketmişcesine
Hareket edip, çok büyük kıyımlar yapıyordu.

Gökler yıkılıyordu üzerimize
Ve bir anda, okadar kavga döğüş
Ve katliyamlar varken, duruverdi herşey
Ve kainatın yaşadıkları, bir kasetin içinde ki
Film karesi gibi,geriye sarılıverdi
Yani kıyametini yaşamış bütün alemler
Bir anda yeniden kurulu verdi...

Ufuk GÜNEY