Ben ölmedim
Sizler beni öldü zannedin
Ben ölümsüzlüğü
Daha ölmeden keşfettim
Bağrım da yanan ateşleri
Gül bahçesine çevirdim...

Siz beni öldü zannedin
Bunca acının içinde
Var olma savaşı verdiğimi
Hiç kimseler bilmesin
Ben varlığım da değil
Yokluğumda var olmayı seçtim...

Siz hiç güldüğünüz vakit
Güller açtınız mı hayata inat
Aldığınız her nefesin
Ruhunuzda açtığı
Derin yaralara ramen
İnadına güldünüzmü...

Siz beni öldü zannedin
Ben ölümsüzler kervanına
Daha çocuk yaşımda katıldım
Kimi gün en sevdiğim insanlar için
En kolay yoldan satıldım
Beş para etmeyen dünya için...

Şimdi yok olduğum halde
Var oluşumu kutluyorum
Yokluğumun en gizli yerinde
Ve ben benliğimi bulmuşçasına
En içten sevinçlerimi kutluyorum
Ölümün gül kokusu yalnızlığın da
Siz beni öldü zannedin ben ölmedim...

Kimi zaman toprağa düşen
Yaprağım kimi zaman akar suyum
Kimi zaman toprağın kendisi
Ben soluduğunuz hava gibi
Ciğerlerinize işlemiş bir yalnızlık
Beni öldü zannedin ben ölmedim...

Her kelimede adım gizli
Her adımda ayak izlerim gizli
İşte gidiyorum derken bile
Adımın her karesi kalplerde izi
Ben ölmedim siz öldü sanın...

İnandığım şeyler uğruna
Delicesine yaşamak isterken
Ölüme merhaba diyerek
Uyanmak yeni bir Sabah’a
Ne garip şey ölmeden ölmek
Ben ölmedim siz öldü zannedin...

Ufuk Güney