iLk sessizLiğimi seninLe bozdum
iLk çığLığımı ben seninLe yuttum
Sen bir geLdin bir kayboLdun
Ben bu durumdan çok yoruLdum

GünLerden pazartesiydi
Sonsuza uzanan çığLıkLarımın ertesiydi
GözLerimin perdesi, dudağımın busesiydi
YaLnızLığımın da en büyük eseriydi

Öptün, dokundum, baktın, göremedim
Ben söyLedim sen duymadın
Sen anLattın ben aLgıLayamadım
Sen kaçtın ben kovaLadım

Şimdi boş duvarLara yasLanıyorum
KaranLık çöküyor ruhuma
ŞimşekLer çakıyor, duyguLarım daLga geçiyor
Sadece fotoğrafın beni izLiyor

Göz yaşımı bir o görüyor
Hergece beni bir o dinLiyor
Ben bir O’nu öpüyorum
Bir O’nu sokuyorum düşLerime

Her seven kavuşmaz artık biLiyorum
Emek, değer, özLem, hissiyat da yetersiz
İnanmak istediğim gibi inanıyorum
Her kadehte seni içiyor, herkeze seni anLatıyorum

GazeteLer sen kokuyor
Odamda gözLerin doLu
Ben yaşatmak istediğim gibi yaşatıyorum seni
OnLar biLmiyor ama hepsinde seni arıyorum

BuLamayacağım biLiyorum

Duygu Arınkan