Yirmiiki sene önce getirdin beni dünyaya
Küçücük ellerim ve küçücük kalbimle
Layık gördüğün bu bedenle
Bakılmaya ihtiyacım olduğunu biLiyordunuz
Dünyadaki en mükkemmel varlığı verdiniz bana: annemi
Hiç birşeyi anlamazken gülümsemeye başladım
Sonra parmaklarım, bedenim büyümeye başladı
Bu kocaman bir mucizeydi
İlk sözcük çıktı sonra dudaklarımın arasından
Sonra öğrenmeye başladım
Annem ilk sizi öğretti bana
Bizi Yaratandır O, tekdir, en büyüktür dedi
Küçükken, bazen bir minare tepesi sandım sizi
Bazen de beyazlar içerisinde bir dede
Ama, ama hep inandım
Sonra iyi insan olmayı öğretti annem
Yalan söylememeyi, yardım etmeyi
Büyüdükçe daha da öğrendim sizi
Küçücük kalbim kocaman oldu
Üzüldüğümde el açtım size
MutLu oLduğumda da yine size teşekkür ettim
Verdikleriniz için şükür etmeyi bildim
Vermediklerinizin benim için hayırlı olmadığını bildiğim gibi
Adınızı her anışım içime huzuru doldurdu
En büyük dostum hep siz oldunuz
Kötü günümde hep adınızı andım;
Kötü günümde yanımda başkasının olmadığını anladım.
22 sene önce böyle değildi ama şimdi:
Adınızı her andığımda gözlerim dolar oldu
Sizden gelip size döneceğimi biLiyorum
Ve sizi görebilme umudunu hiç yitirmek istemiyorum

sadece yazmak istedim (:

Çocuklara şeytandan bahsetmeyin, akıllarında merak uyanır ...