Sisli bir sabaha uyanır gözlerim
Soluksuz bakışlar
Nefesimin hapsinde
yalnızlığa
Bırakır kendini...
Hıçkırarak umutlarım sıçrar
Benliğim bedenimden
Sarsılır içimdeki
çocuk
suskunluguna

Sen yokken

Dudaklarıma dökülür
Hüznün karası...
Ağlayan bir hayal bırakır ardında
Sızlar umutlar lekelenmiş yıpranmış
Düşlerinde...

Avuçlarımdanki akıp gider ömrüme
Kapadıkça gözlerimi kendini
gelir
Yapışır kirpiklerime
Suskunluğum ağlarken
içimde
...
Pusu kurar ölüm eşikte
Tenim çekilir göğüs kafesimde
Boran boran olur yağmaya başlar
Kelimeler
hece hece düşer
Gecenin siyah yüzüne
Suskunluğum ağlarken
içimde
Boş bir sokağa düşer yüreğim
Can verirken hayallerim
Susarım susarım ve sadece
Susarim

Kıyamam sana dokunamam bendeki tek kelimene
Saklarım derinliklerimde
en degerli hazinem
Alırım acılarımı
Giderim boş bir sefere
Sen üzülme diye...

Her şeyi yerli yerince bırakırım
Dokunmadan bütün kelimelere
Yalnız ben birde bendeki senle
Yol alır karışırım
Karanlığın koynuna...

Meleklerimi yollarım seni hep korusun
Diye
Suskunluğum suskunluğu istediğimden
Değil
Yigidim
Seni incitmeyeyim diye
belki sende hayaldim
Belkide kocaman bir

HiCTiM


Ama bende(ki)

Sen

Ah Sen

Anliyamadigin anlatamadigim

Sen
...

simdi
SUS sadece dinle

Sen yüreğimde
Gidiyorum

Gi-di-yo-rum

Ey Sevgili
...

GölGe
(...)