____Mira


serin bir suydu teninin kokusu
körpe idi ellerin
Yavan ve yalındın
kocamandı kara kara gözlerin


şimdi ise
cıplak kalan bir hazan mevsiminin
nakaratı dilinde
hüznü taşıyor gözlerin
savunmasız kalıyor kırgınlıkar
baharı olmayan iklimlerde
yitip gidiyor gülüşler



Sesin ikiye bölünerek rüzgara karışır
keskin bir harfin yara izinde
boynundan az yukarıda
kulak memesinin hemen altında



ve anlına yazgılanan bir yalnızlıkta
her bir hece kastediyor kavurarak
gölgenin tenini
koyu bir ahla boyanıyor
gözlerin
siyah yakıyor göz bebeklerini
odanın karanlığında
damarların cekilir



Sacların bir kızıl nehir
köpük köpük
uzadıkca uzar bel kemiğine doğru
Kar beyaz bir tende



Offff Mira


Ucların kırık dolu kesmeliydin
Kesmeliy/din
Suyun yalın halinde



Kırıklarından doğru
ayak parmak uclarına kadar
sızıyorsun
şimdi
Yavaş yavaş
kısadan uzun uzundan kısa
ve
ölüm anında
ağız boşluğuna düştü
deli bir mavinin düş kaybı



körpe acılarınla kayıp bir ülkede
sözlerine kilit ağzına mühür vurarak
kısır düşlerini bedeninin arka
avlusuna
asarak
en bakir siyahlığından
soyun ifşa olmadan
arınmalısın

_____________Mira/...
arınmalısın


kanadıkça çoğaldın

Çokca SUS SUS acıdın

Mira


GölGe
...




şiirime ses olan Sevdalinko yüreği güzel canım Ablama

Çokca Teşekürller yüğin üşümesin...