13
Yorum
39
Beğeni
0,0
Puan
2925
Okunma


ilk ışıklarıyla donuktur sabah güneşi
dökülürken damlardan kül rengi…
koyu mavi ise gün batımı -denizin sakinliği-
kasvetlidir benim gibi sanki ağlamaklı gri…
kaybolan bir çocuktur kimi zaman
omzuna serpişen gözyaşları andırır kahverengiyi…
konu olur bazen de
sokakta itle kedinin dalaşı
sevemedim bir türlü şu kan kırmızıyı…
ısınır sarı döner turuncuya
eğer bir ananın kucağındaysa
soğur asık suratlar/ beyazdır tipi gibi
karanlık odalardaki kumarın rengi…
kenar mahallenin sakini
hafifmeşrep,kaba şiveli
sakin bir endamla tuvalde can bulur
kızıl saçlı,çakır gözlü…
ancak gülümseyen sadelikte
elâ mı? yeşil mi?
işte!beni kahreden asıl bu çelişki…