Hani bir çocuk vardır;
ağzı dar,içinde fındık bulunan bir kaba
elini sokarak, avucunu alabildiğince doldurur,
ve
o kadar şişirince; elini dışarıya çıkaramaz ya

...

işte ben o çocuk olamadım
hiç bir şey istemedim
’BIR ÇOK’larım oldu hayatta…

gemiler geniş kavisler çizerek iskeleye yanaşırken,
martılarla konuştum
akşamın çöken hüznü üzerlerini gri ile boyadığında…

gönlüm hep hüzünle doldu.
gittiğim hiç tanımadığım yerlerde,
tanıdık kuşların ötüşlerini her duyuşumda...

ışığın çok olduğu yerde fark ettim
-gölgelerin daha koyu olduğunu-
gölgeleri sevdim
Can ile Canan’ımı
kızgın yaz güneşinden koruduğunda…

delice davranmalarımı hatırladım,
dere kenarına gelen kurtların,
taban teptikleri patikalardan yürüdüğümde...
üzerine oturulmaktan yıpranmış dallara
her tırmanışımda
yağan yağmurda,kirli ve çamurlu sularda
olmayan balıkları avlamaya çalıştığımda...
ve
gökyüzünün her yerde mavi olduğunu anladığım diyarlarda

yaşadım Sivas’ta
sakin suların yeşil yüzünden su içen kuzuların sessizliğini;
lâl çobanın tebessüm içinde masum bakışlarında…

baharda Leylaklar kokar,sıra sıra çitlerde dizilir
kara gömülü bahçeler dirilirdi

anlatamadım bir türlü tezeğin, alın terinin hiç kokmadığını
tabiata itaat eden utangaç tavırlı insanlara
tanyeri ağarırken;
taze ve baygın kokulu topraklarıyla buluşmaya vardıklarında,
ve
yorgun aksamlarda
kireç badanalı, tahta tabanlı,şilteleri çuval bezinden kılıflı
toprak damlarında...

öğretmen oldum
bu diyarda ki güzel insanlar arasında.

bazen ürperdim
okul bahçesindeki kurumuş yaprakta kaçan,
kertenkelenin çıtırtısında...

okul çıkısı aksamları
düşük omuzlarımda görünmez bir arpa çuvalı taşıyormuş gibi
iki büklüm,topuklarıma basarak yorgun,hantal
ama
gururlu yürüyüşlerimde oldu
duman kokan sokaklarda...

anne oldum- öğrencilerim bana her ihtiyaç duyduğunda-
baba oldum-gölgeme sığındıklarında-
kardeş oldum-sırlarını kulağıma fısıldadıklarında-
ve
çocuk oldum
oyunlarında beni de aralarına aldıklarında...

dostlarımın gönlünde bir İNSAN,
’Bir Öğretmen bile(!) olamadın hayatta’ diye söylendiği yıllarda
ÖGRETMEN oldum
dondurucu kış soğuklarında
yüreğimi ısıtan çocuklarımın bakışlarında...

her şey oldum
ama
bir tek ’Bile(!) ’ olamadım
hayatta...