her şey ne güzeldi baharda
her sabah çocukları selamlardı
yeni açmış bir çiçek
tatlı esen rüzgarda
ayaklara kapanırdı rengârenk güzellikler
ve
papatyalar

ne çok severdi çocuklar papatyaları
ama Samet hiç sevmedi

atları severdi
kuyruklarını kocaman püskül gibi salladığında
top oynamayı da severdi
nasırlaşmış yalın ayaklarıyla

güz gelir
kurumuş Papatyalar defter sayfaları arasında yerini alınca;
ilk zil çalar,sınıflara tanıdık sesler dolardı
gözlerine günün alevi düşmüş Samet
yine alınamamış ayakkabılar
ve
ayaklarında - ablasının kocaman Papatyalı Terlikleri -
arkadaşlarının alaycı bakışlarında yoksulluk
gözleri dolu beklerdi okulun kapısında

çocukların baharda papatya sevinçleri
soğuk kış günlerinde karda ayak izleri olurdu

Samet’in;
kış günlerinde soğuktan morarmış,
kızgın yaz güneşinde
kararmış ayaklarında bir türlü kaybolmayan
yoksulluğun terlik izleri...

ne çok severdi çocuklar Papatyaları
ama Samet hiç sevmedi…