...





ben yoksul bir muhitin kızıyım bayım
banklardan uzak
ve deniz kokusundan
yakamoz ne rüyamda bile görmedim
şiirlerden bilirim
ve ikinci el kitaplardan işte
sıvası dökülmüş hayallerim var bir de
sokaktaki evlerin duvarları kadar soğuk ve nemli



semtimize uğramaz martılar bayım
bir kez yönlerini şaşırıp geçecek oldular, çığlık çığlığa kaçtılar
parfüm kokuyormuş diye asortik gülüşler
hani şu yaşlı madamların geçerken estirdiği
kırmızı rujlu, şık elbiseli
benim hüzünden başka kıyafetim olmadı, o da hep dardı
sıktıkça kaburgalarımı sıktı
annem gözyaşı kokuyorsun diyor bayım
bu yüzden
bir tek yağmurlarla anlaşıyorum



ben yoksul muhitin kızıyım bayım
bilmem serçe parmağım havada bir peçeteye sarılı
şampanya kadehini tutmayı
hangi yemekle hangi şarabın yakınlaştığını
jest bilmem
ama resti iyi tanırım
it gibi aşağılandığım (ukala) dudaklardan



çok seneler önceydi
bir kez gördüğümü sandım beyaz atlıyı
bir rüyanın sabaha yakın kısmında
siyah range roveri vardı
boynunda dore papyon
esmerdi, kapkara
gözgöze bile gelmeden, öpmeye yeltendi
belli ki p...gin tekiydi
... beni sabah ezanı kurtardı



çıkmaz/dı sokağımız bayım
yokuş aşağı
ne zaman güzel bir şey düşlesem
baş aşağı yuvarlanırdı



(siz hiç yoksulluktan mutluluk çoğalttınız mı bayım...)



...babamı hatırlarım gömleği terli
bilirim hayat onu yorardı
yine de
şikayet etmezdi
bir girerdi sokağa; Paris*te bulurdum kendimi
şarkı söylerdi Mirelle
biz dansederdik, bir bileğimden tutuşu vardı
öyle zarif
utanırdı uzun beyaz eldivenlerim

ve

ne zaman gitmek zorunda kalsa babam
gözlerime dozerler dayanırdı
bulutlara tırmanırdı gözyaşlarım göğü delerdi kirpiklerim
"yıkılırdı sokağın tavanı"



de_soulmate