Hiçbir yol aslı gibi gece değildir
ve dahası kırmızı bültenlerde
beş kuruşa anlatılmayan ölümler gibi
öpmek ki seni öpmek
bir dilim ekmeğin lâl nesli kadar
serçeliğimin şafağa aşkını anlatır
yolsa dinleyenlerden değildir
adresi belli bir gitmektir


Kim daha fazla sevgili olabilir
Kitaplarda geçmeyen cümlelere
Hangi şiir kendisine bu kadar eksilebilir
Eksiltebilir parmak uçlarıyla yazılıyorken
Yani siliniyorken


Sadece çocukların tebessüm ettiği bir ülkeden
gökyüzüne dökülmek bizimkisi
tasvirini doğrulayan sözlükleri keşfederek
ki hiçbir yağmur damlası düşmez artık toprağa
çünkü ben sana bahçe olabilmeyi sevdim sevgilim
sınırları ve tüm renkleri senin gözlerin olan


bu solo intihar eder artık aşka
caddeler, fahişeler, kediler, tarifelerse kimin umurunda


yol söyleyenlerden değildir
şovenist mızraklarıyla esen rüzgârlara sağır ölmektir
ve bu veda kutlanır sadece gün ağarırken
etten kemikten sıyrılmış sevişmelerimize çiçekler açar
köksüz ormanlar giyinir bizi
seni anlatabilmekse sevgilim, o açlığı
Afrika’yı bile içimden geçirebilmektir


bir ölmekse böyle sevmek
suyun kısırlaştırılmamış yatağına dönüşmek gibi
özgürce anlatılabilen bir manzaraya suskun biz
ve bizi anlatan suskun izleyişlere bir ölmek
Yani tapınaklar dudaklarının yankısı tüm bu sevişlere
Bir ölmekse böyle sevmeyi ezberlemek


Bu solo intihar eder artık aşka
Bir titreşimi sevmek, bize böyle sevmek…




























.