6
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1410
Okunma
Canımı acıtan bu insanları
Ateşlere yürürken bir zaman
Hesapsızca sevmiş bulunmuşum
Kendini ağırdan alan her yalanı
Gerçek diye sökmüşüm takvimlerden yaprak yaprak
Bükük bir boyna
Pusudaki titrek bir kuş gibi acımışım
Kelimelerin dilini çözdüğümden bu yana
Acıyla bölüşmüşüm yokla var arası kuru cümlelerimi
Ağaçları aydınlatan bu ay ışığını
Gözlerimdeki gölgeler emzirmiş bir vakit
Gördüğüm her düşü
Peşim sıra zorla sürüklemişim
Yangınımdan artakalan bir avuç külmüş
Yanışımı hesaplamışım umarsızca
Ömrüme dahil edilen her yeni saatte
Gel-git aklımla usulca dökülmüşüm kendi içime
Çıplak kalmış dilim suskunluğuna
Kapkara bir çarşaf serili şimdi yalnız kalışlarıma
Çırpındıkça batan bu aciz halimi
Anlatmak için milyon gözyaşı azad etmişim
’Yıkılmadım ’ demek için olsa gerek
Dilimde zamandan bir mil sotelenmiş şimdi
Aşk için yanmakta ne imiş
yetmez mi ben yaşamayı seçmişim ?
GG...
...
5.0
100% (11)