Çok ağladım dostlar kalmadı yaşım
Yaprağı dökülmüş çiçeğim şimdi
Gönül ormanımı talan ettiler
Kaderin önünde kaçağım şimdi.

Bağıma güz düştü gözlerim yaşta
Kül ettiler ömrümü yüreğim hasta
Güller niyaz etmiş bülbüller yasta
Sapında kuruyan burçağım şimdi.

Ağlayıp sızlayan gönül evimdir
Çileler elemler sanki benimdir
İçimde yaralar hayli derindir
Feleğin çarkında zincirim şimdi.

Kaç kışlar tükendi yazı beklerken
Yüreğim köz oldu eller gülerken
Umut rüzgarları esip giderken
Viran olmuş bağda pürçeğim şimdi.

Ellerin kahrından bıktım usandım
Badı seherlerde yellere kandım
Kaç kuru ayazda ateşle yandım
Sararıp solan bir göceğim şimdi.

Yüreğimin sesi zarı figandır
Bu kaçıncı yazlar ahı zamandır
Yıllarımdan kalan bir elvedadır
Kar borandan kalmış serceyim şimdi.

Dertli yüreklerde gözyaşı seldim
Gri bulutlardan döküldüm geldim
Yorgun kıyılarda çağlayan bendim
Hayatın içinde gerçeğim şimdi.

Yüksel Beyocaktan