Kar yağıyor yüreğimin sokaklarına
Buz tutmuş güneş donuyor ufuklarımda
Ağlıyor umut yalnızlık şafaklarında
Sensizliğin koynunda soluyor güller

Yarım bıraktığım aşklara okunur Fatihalar
Yeşil gözlerinde kalmış ağlayan baharlar
Şimdi yosun tutmuş mahzun hatıralar
Gülüşünü sinesinde taşır hala duvarlar
Yokluğunda avucumda üşüyor küller

Darağacında can verir mor menekşe
Ruhumda kopar zalim bir fırtına
Ölümümdür gidişin bensiz uzaklara
Dilleri tutulur aşkla öterken bülbüller

Acıma şahittir deniz mavisi intiharlar
Kalemimde dile gelir dağların şarkısı
Hüznün tellerinde titriyor türküler
Yanaklarımdan boşalır boynu bükük seller

Yüreğimde akarsular sana dökülür
Sanki düşlerimden nazlı yar sökülür
Ay ışığı eğilir hasretten beli bükülür
Kuruyan mevsimlerin adıdır susuz göller

Yağmurda ıslanır şemsiyesiz akşamlar
Dudağıma konar yıldırımlar

Hüseyin Özbay