/

Bu dünyada kırk yaz gördüm hesapta
Diğer mevsimler de aynı sayıda geçti,
resmi töre kıtası gibi hayatımdan.

yaşadım desem yalan olacak,
gördüm demekse gözüme batıyor,
gözümle özüm çatışıyor.

Bunca sene epey bir zaman eder iş söze gelince.
Oysa içini doldurmayı başarabildiğim zaman parçaları ne kadar az.

Zaman ile bir derdim var, desem doğru olur,
Ama zamanın benimle bir derdi var, desem bu da doğru olur.

İçi bomboş zamanlarımın ağırlığı sırtıma değil,
kalbime yük.
Yine de telafisi var mı diye düşündüğümde bile içimde sevinç yeşermekte.
Belki telafi edecek kadar vaktim olmayacak,
Ve bundan itibaren daha dolu ve nitelikli yaşamak dileği
tek umut etme sebebim olacak.

Hüzünlenmek için, iyi bir sebep daha buldum ne iyi,
“Ya başaramazsam,ve eskisinden daha büyük boşluklar hayatımın kalanını da hüsran ederse”
İnşaallah bu olmasın Rabbim, geçmiş için çok üzgünüm,
Ama gelecek için az olsa da umudum bitmesin lütfen.

Bundan başka bir umut tutamağı bulamamaktayım çünkü.
Zahirdeki yaşadığımız sayısız takvimsel mevsimler nasıl Hakikat ise,
Kalbimizin yaşadığı mana mevsimleri de öylesine Hakikat.

En çok hangi mevsimlerin kuşatmasında olduğumuzu anlamak,
işimize gelmiyor çoğu zaman.

Olsun.
Mevsim yaza dönüyor ne iyi.
Bu yaz zamanını bari ısınmaya adamalıyım.
Kalbimi ısıtmalı,üşüyen yavaşlayan duygu akışlarımı canlandırmalıyım.
Kendimi denize bandırıp, deryaya karışmak niyetindeyim.

Senelerdir neden ayağımın ucunu bile değdirmedim ki denize.
Oysa su beni hafifletip sarmalardı da yüreğimin kışı yaza dönerdi hep.
Bu sene yazı kalbime taşımaya niyet ettim.

(belki başka bir yaz yaşama imkanım olmaz kimbilir)

Yüzüm güler benim hep,
İçimdeki her duyguyu örtmek içindir bu gülüşüm,
Tebessüm en iyi maskedir çünkü,
Maskesiz olma ihtimalimizi yok sayarsak,
En masumudur bir bakıma.

Benimkisi biraz da inat.
İnadına gülmek, inadına tutunmak.
Ağlayarak düştüğüm yerlerden, gülerek yeniden ayağa kalkmak.
Her şeyi tören kıvamında yaşamaya andım var çünkü.
Ve törenler hep gülümsetir insanı
Ve zaten gülümseyelim diyedir hayatın her töreni.
/
03 03 2013/ zaman sallandıkça bizim başımız dönüyordu,
gözlerimizi kapattık bu yüzden,
şimdi açtık ki ne görelim, seneler geçmiş,
hayaller bir adım öteye gerçekleşmemiş.
geç kalmışız vesselam./

her acıyan yerimize annemiz bir öpücük kondururdu eskiden,
şimdi büyüğüz ya, öpünce geçmeyen acılarımız var artık.

bizde oralara şiiri sarıp sarmalıyoruz.
azıcık iyi hissetsin yaralarımız,
geçmesi için vakit var çünkü.
/