’ Oysa ben senin ;
Benden sıkıldığın ve bir adım dahi uzağıma gitmediğin anlarda
Sevmiştim ... ’
Ben sende,
sende dâhil kimsenin görmek istemediği ne varsa sende sevmiştim ...
Sakladığın, gizlediklerin, anlatmadıklarınla sevmiştim ...
Çirkinliklerini,
kötülüklerini,
çekilmezliklerini,
bencilliğini, kinini, nefretini sevmiştim ...
Sus deyişimde beni sinirledirmek adına nefes almadan konuşmanı sevmiştim ...
Ben seni başka bir kimlige büründüğün, beni üzüp kırdığın anlarda bile,
kırğınlıklarımı örtbas ederek seni sevmiştim ...
Haksız olduğum anlarda bile ,
beni doğruluk abidesi gibi görüp kabüllenmeni sevmiştim ...
Ellerim ipeksi saçlarında dolaşırken ,
başını ellerimin arasından kaçırmak isteyişinde ,
yüzünde beliren o çocuksu masumiyetinde sevmiştim ...
Gece yarıları korkulu kâbuslardan ter içinde uyanıp ,
sımsıkı titrereyerek sarılmanda sevmiştim ...
Ağız dolusu küfürler ederek ,
eline ne geçerse kırıp dökerken ,
hırsını alamadığında beni de kırmayı göze aldığını anladığım,
ve o bakışlarını yakaladığım anlarda sevmiştim ...
Hiç bir şeyin mutlu edebileceğini aklımı ucuna bile getiremezken ,
seninle herşeyden mutluluk çıkarabileceğim zamanlarda sevmiştim ...
Seni sevmek için ,
ismine , cismine , varlığına da ihtiyac duymuyorum şimdi ...
Çünkü ben seni herşeyi göze alabilecek kadar SEVDİM ... ’